Hz. Hüseyin’in Arafat Dağı’nda Okuduğu Arefe Duası

Hz. Hüseyin, Kerbelâ'da Hz. Hasan'ın oğlu Kasım için dua ediyor (detay)

Fuzulî, Hadikatü's-Su'ada

TİEM 1967

Arefe Duası, Hz. Hüseyin’in (as) Kurban bayramı arifesinde Arafat çölünde okuduğu duadır. Küçük farklılıklarla çok sayıda kaynakta nakledilen bu duanın Şiî dua literatüründeki en uzun dua olduğu söylenmektedir.

Duanın iki farklı şekli bulunmaktadır: Asıl metin ve zeyl. Duanın asıl metninin Hz. Hüseyin’e ait olup olmadığı fazla tartışılmamış bir konudur. Fakat zeylinin sonradan ilave edildiğini iddia eden âlimler bulunmaktadır. Duayı ilk defa Galib Esedî’nin oğlu Beşer veya Beşir rivayet etmiştir. Duanın nakledildiği ilk eser ise, Seyyid İbn Tavus (öl. 664) İkbalü’l-amâl adlı kitabıdır. Adı geçen eserin yazma nüshalarının çoğunluğunda duanın yalnızca asıl metni bulunmaktadır. Nitekim duayı kendisine nispet ederek kitabı el-Hikemü’l-Ataiyye’ye kaydeden İbn Ataullah İskenderî (VIII. yy.) İbn Tavus’un kitabına atıfta bulunmamaktadır. Allame Meclisî, duanın tasavvufî kavramlarla dolu olan zeylinin kesinlikle Hz. Hüseyin’e ait olmadığı kanaatindedir.

Muhtevası, genel hatlarıyla, Allah’ın büyüklüğünü itiraf ve insanın varlık dünyasındaki aciz konumunu ikrar şeklinde açıklanabilir. Hz. Hüseyin bu duada birçok konuya işaret edip açıkladığından, duanın farklı yönlerini ön plana çıkaran çok sayıda şerhi bulunmaktadır.

Kâbe’yi ziyaret eden Şiî hacılar için Arefe Duası, Arafat'ta okunması çok sevap olan bir ameldir. Duanın öğle namazından sonra gurub vaktine kadar okunması tavsiye edilmiştir.

Allame Muhammed Taki Caferî'nin duaya yazdığı şerh Türkçeye tercüme edilmiştir: Allame Muhammed Taki Caferî, İmam Hüseyin'in Arafat'taki Yakarışı (Arefe Duası'nın Şerhi), çev. Alptekin Dursunoğlu-Kadir Akaras, Kevser Yayınları, İstanbul 2012.

Ertuğrul Ertekin

________________
kaynak: Hamid Hanî, “Defa ez Ediyye-i Ehl-i Beyt (as): Mutalaa-i Mevrudî-i Dua-yi Arefe”, Hadis-pejuhî, 1392, Sayı: 10, s. 57-94; Hüseyin Turabî, “Pejuheşî Derbare-i Zeyl-i Dua-yi Arefe”.